صبح امید

بسم رب المهدی
به نیمه شعبان که نزدیک می شویم صدای تپش های قلبم بلند تر و تند تر می شود !
هنوز برای تولدت هدیه ای نخریده ام! هنوز کوچه دلم را آذین نبسته ام!
هنوز پرچم مزین به نام زیبایت را بر سر در خانه ام عَلَم نکرده ام!
نه کیکی نه شیرینی و شربتی ! هنوز تدارک ندیده ام!
ای وای من!
من که هنوز برای تولدت آماده نیستم پس چگونه برای ظهورت آماده باشم؟!
ای وای از این همه ادعای بدون عمل و عشق بدون اثر!!
آخر مولا من مفلس با دست خالی چگونه‌ برایت سنگ تمام بگذارم؟!
دل ظلمانی از گناه مگر با چراغانی روشن می گردد؟!
تلخی گناه را با کدام شیرینی و شربت می توان حلاوت بخشید؟!...
مولایم کمک کن تا برای تولدت آماده شوم!
تا کوچه دلم را با قطرات اشک، آب و جاروکنم و خانه وجودم را با نور امید به مهر تو چراغانی کنم و آذین ببندم!
یک لحظه که خیالت از ذهنم عبور کند کافی است که باغچه خشک دلم پر از نرگس شود و عطرش همه جا بپیچد!
نگاهت را از من دریغ نکن ای عصاره هستی ! ای راز و رمز خلقت ! ای چشمه سار محبت!
دستانم خالی است ولی دلم پر است از یاد تو و بند بند وجودم بند است به وجود تو! جان ناقابلم هدیه ای از سوی من به جانب تو ! و ظهورت در قلب و جانم ، شاخه نباتی از سوی تو به سمت و سوی من!
مولایم در من ظهور کن! از کوچه من فقیر هم عبور کن!
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
#نگاره_های_امام_زمانی
#نیمه_شعبان
۴اسفند۱۴۰۲

خدیجه تاج بخشیان

راستی هدیه شما برای تولد امام مهربانی چیه؟!